18 feb 2012


Solo quería hacerte saber que, quizás no es la mejor forma pero… de la misma manera que yo respete tu primer adiós espero que entiendas que soy yo la que quiero irme y que solo espero que puedas reconocer y encontrarte contigo mismo y que reconozcas una sola cosa, que yo soy la única que te ha amado. Adiós, me fui… lejos de ti. Nadé en lo que lloré pero llegué, solo quise antes de marchar decirte que algún día volveré a amar y si hasta ese día he de llorar, no sabrás de mí te lo puedo asegurar. Y si algún día las cosas andan mal y necesitas un hombro donde llorar, podrás llamar… quizás querrás que regrese y será tarde ya.

15 feb 2012


Si me cansé de esperar fue porque mi tiempo no curo ni una herida.
Si me cansé de olvidar fue porque el olvido es la pastilla suicida.
Si me cansé de perdonar fue porque cuando duele nunca se olvida.
Si me cansé de dormir fue porque al sueño no lo sueño dormida.
Si me cansé de llorar fue porque en las lágrimas no encontré salida.
Si me cansé de mirar fue porque mirando vi una vez a la muerte.
Si me canse de perder fue porque una vez me desangre por perderte.


Tengo muchas ganas de escribir, porque no sé. Siento como de a poco voy aceptando la realidad. Me di cuenta de muchas cosas estos ultimos días, entre actitudes, y cosas que ví. Se que los recuerdos me van a quedar y yo creo que me marcaste tanto porque con vos aprendí todo, me enseñaste muchisimas cosas, en palabras me enseñaste a amar de verdad. Aunque obviamente no fue una relación perfecta, nunca hay una así. Pero como me enseñaste muchas cosas buenas también estuvo la parte donde me choqué contra la pared, me caía y sentía que solamente vos me podías levantar y ahora se que no es así. Me siento mucho mas fuerte. Vivímos en la misma ciudad es imposible no cruzarte, o que no te nombren. Asi que trato de no recordarte, estoy mucho mejor ahora. No es de egocéntrica, pero no creo que encuentres otra pelotuda que te banque tanto tus caprichos como te los bancaba yo. Como bien dije, bancaba. Me banqué muchas cosas, mas de las que te imaginas. Y todo ¿porque? Siento que no me sirvió de nada bancarme tanto sufrimiento por alguien que no valora. No se te escapa un ‘’perdon’’ pero ni aunque te paguen. Pero esta bien, yo ya tengo en claro como son las cosas. Fuiste mi primer recuerdo de amor de verdad, pero no el único. No me merezco más de lo que ya pasé. Necesito otra cosa, no quiero mas mentiras, no quiero llorar más, no quiero estar pensando todo el día, necesito algo que SI me inspire confianza. Cosa que vos no eras, y yo aún así te seguía bancando. Sinceramente me siento una boluda,y con todas las letras.. en mayúscula, negrita y subrayado. Igual me hiciste aprender mucho, no soy la misma eso es seguro, pero se que me merezco algo mucho mejor. 

12 feb 2012

Esta foto va para vos que además de ser parte de mi familia, ser mi primo, sos como mi hermano. Gracias por cuidarme tanto, por estar siempre que necesito a alguien que me escuche, por levantarme el ánimo siempre, por querer lo mejor para mí, por hacerme sentir bien siempre. Sos una de las pocas personas que confio plenamente. Increíble el amor que te tengo primo. No hace falta decirte que siempre me vas a tener en todo, para todo. Siempre. Gracias por bancarme en todas, y a pesar de que no nos veamos muy seguido ya sea por mensaje, o por lo que sea, siempre estas para mí.
Te amo con todo mi corazón Exe, gracias por tanto.

11 feb 2012

Necesitaba descargarme en algun lado, y siempre está mi blog para ayudarme. Me siento como que no sé, tengo muchas cosas para decir y no sé como decirlas. Y en realidad, no sé si las quiero decir porque sería para cagadas, y muy al pedo. Pero no sé, me siento mal. Y no quiero sentirme así, estoy harta en serio de sentirme así. Como pasamos de estar siempre juntos, todo tan tierno a estar así, teniéndonos odio un poco más... Y ni siquiera nos tenemos en el facebook. Me sorprende que te importe tan poco lo que siento. Y mira que te conozco, me lo habías hecho, pero ni siquiera me pedís perdón por lo que me haces. Ni siquiera. Se que no te mereces lo que te estoy escribiendo, porque te sigo dando importancia. Y estoy haciendo todo lo posible para no estar mal, y de verdad me cuesta. Y se que ya no vamos a volver más. Lo que me duele es que te olvides tan rápido de mí, que te importe tan poco lo que yo paso por vos. Y lo peor es que no te tengo ni rencor, ni asco, ni resentimiento. Es más, te deseo lo mejor y de verdad lo digo. Soy demasiado boluda con estas cosas. Te tendría que odiar. Pero no sé. Se que ya no va a ser lo mismo nunca, que ya no vamos a estar NUNCA MÁS, porque no te tengo ni un poco de confianza. Pero estoy triste porque me duele pensar en lo poco que te importé/importo. No quiero pensar más, necesito irme lejos un tiempo con mis amigas y alejarme de toda esta mierda. Estoy cansada, de verdad.

9 feb 2012

8 feb 2012


Jure que no volvería a sucederme de nuevo, volvió a pasar. Que cupido no volvería a enredarme en su juego y aquí ahora estás, hablando de amar. 
Tienes algo inusual que aún no lo descifro, pero alteras mis sentidos. Otros amores del pasado me han dejado diabética y no puedo ser dulce contigo.
''Me gustas pero tengo miedo de fallar en el amor''
Cambio de look, ponele. Quería cambiarme algo, y me la agarré con vos pelis.
Del amor al odio, solo existe un paso.

5 feb 2012

No
se
puede
a
veces
con
palabras
definir
la
situación.

Sin dudas, las mejores personas que conozco.


Lo tuyo fue la intermitente y la melancolía, lo mio fue aceptarlo todo porque te quería. Fuiste tú, demás esta decir que sobran decir tantas cosas, o aprendes a querer la espina o no aceptes rosas. Jamás te dije una mentira o te invente un chantaje, las nubes grises también forman parte del paisaje, y no me veas así, si hubo un culpable aquí... fuiste tu.
Que fácil fue tocar el cielo la primera vez cuando los besos fueron el motor de arranque que encendió la luz que hoy se desaparece, así se disfraza el amor para su conveniencia, aceptando todo sin hacer preguntas. Nada mas que decir, solo queda insistir, fuiste tú.